ಚೌಪದಿ - 178

ಕಾಲನಿಗೆ ಕೈಮುಗಿದು ಬದುಕುವಾ ಜನರೆಲ್ಲ। 

ಬಾಲವನು ಹಿಡಿಯುತ್ತ ನಡೆದಿಹರು ಹಿಂದೆ॥ 

ಓಲೆಯನು ಮರೆಯುತ್ತ ಭಯವಿರದೆ ಸಾಗಿಹರು। 

ಮೂಲವನ ನೋಡದೆಯೆ - ಅನಿಕೇತನ॥ 178 ॥ 

ಚೌಪದಿ - 177

ಮನದಲ್ಲಿ ಯೋಜನೆಗಳನು ಮಾಡಿ ಮಾತಾಡೊ। 

ಜನರಿಂದ ಬಲುದೂರ ಹೋಗುವುದು ಕಷ್ಟ॥ 

ಮನವನ್ನು ನಿಜವಾಗಿ ಕೆಡಿಸುವಾ ಕಲೆಯನ್ನು। 

ಮನದಟ್ಟು ಮಾಡಿಹರೊ - ಅನಿಕೇತನ॥ 177 ॥ 

ಚೌಪದಿ - 176

ಅನುದಿನವು ಹೊಗಳುಭಟ್ಟರ ಜೊತೆಗೆ ನಲಿಯುವರು। 

ಮನನೊಂದು ಕೊರಗುವರು ತೆಗಳಿದರೆ ತಮಗೆ॥ 

ಜನರೆಲ್ಲ ತಮ್ಮನ್ನು ಹೀಯಾಳಿಸುವರೆಂದು। 

ದಿನವು ಗೋಳಾಡುವರೊ - ಅನಿಕೇತನ॥ 176 ॥ 

ಚೌಪದಿ - 175

ಹಗೆಯನ್ನು ಸಾಧಿಸುತ ಗೆಳೆಯರನು ನೋಯಿಸುವ। 

ಬಗೆಬಗೆಯ ಜನರಿಂದ ಕಲಿಯುವೆವು ಪಾಠ॥ 

ಸೊಗವಿರದ ಮನದಲ್ಲಿ ಮತ್ಸರವು ತುಂಬಿರಲು। 

ಮೊಗದಲ್ಲಿ ನಗುವಿರದೊ - ಅನಿಕೇತನ॥ 175 ॥ 

ಚೌಪದಿ - 174

ಔತಣಕೆ ಬಂದವರು ಮೆರೆದಿಹರು ಕೊಬ್ಬಿನಲಿ। 

ಸೋತರೂ ಜಂಬವನು ತೋರಿಹರು ಜಗಕೆ॥ 

ಹೂತಿಹರು ವಿಷಭರಿತ ಸಸಿಯನ್ನು ಮನದೊಳಗೆ। 

ಪಾತಿಯಲಿ ಹಗೆಯಿಹುದೊ - ಅನಿಕೇತನ॥ 174 ॥ 

ಚೌಪದಿ - 173

ಇಲ್ಲ ಸಲ್ಲದ ನೆಪವನೊಡ್ಡುವಾ ಜನರನ್ನು। 

ಮೆಲ್ಲಮೆಲ್ಲಗೆ ದೂರ ಸರಿಸಿದರೆ ಸುಖವು॥ 

ಎಲ್ಲ ಬಲ್ಲವರನ್ನು ನಂಬದಿದ್ದರೆಯೊಳಿತು। 

ಎಲ್ಲರನು ನೋಡುತಿರೊ - ಅನಿಕೇತನ॥ 173 ॥ 

ಚೌಪದಿ - 172

ಮಾತುಗಳು ಹಿತವಿರದೆ ಸಂಬಂಧಗಳು ಮುರಿದು। 

ಜೋತು ಬಿದ್ದಿವೆ ನೋಡು ಸರಪಳಿಯು ಕಳಚಿ॥ 

ಮಾತಿನಲಿ ಮಿತವಿದ್ದು ಭಾವನೆಯು ದಿಟವಿರಲು। 

ಯಾತನೆಯು ಕರಗುವುದೊ - ಅನಿಕೇತನ॥ 172 ॥ 

ಚೌಪದಿ - 171

ಹಿಂಸೆಯನು ಮಾಡುತ್ತ ಜೀವನವ ಕಳೆಯದಿರು। 

ಹಿಂಸೆಯಿಂದಲಿ ಸಿಗದು ಸುಖವದುವು ನಿನಗೆ॥ 

ಹಿಂಸೆಯಾ ನಡವಳಿಕೆ ತರವಲ್ಲವದು ಪರಮ-। 

ಹಿಂಸೆಯಲಿ ನೋವಿಹುದೊ - ಅನಿಕೇತನ॥ 171 ॥ 

ಚೌಪದಿ - 170

ವನದಲ್ಲಿ ಹುಲಿ ಸಿಂಹ ಕರಡಿಗಳು ಕೋತಿಗಳು। 

ಮನಬಿಚ್ಚಿ ಮಾತುಗಳನಾಡುತಾ ನಗಲು॥ 

ಸನಿಹದಲೆ ಕುಳಿತಿರುವ ನರಿಯೊಂದು ಕೊರಗುತ್ತ। 

ಮನದಲ್ಲೆ ಗೊಣಗಿಹುದೊ - ಅನಿಕೇತನ॥ 170 ॥