ಚೌಪದಿ - 114

ಅರಿವು ಕೊಡುವನು ತಾನು ದಿನದಿನವು ಹೊರಹೊಮ್ಮಿ। 

ಬರವಿರದ ಬೆಳಕನ್ನು ಚೆಲ್ಲುತ್ತ ಜಗಕೆ॥ 

ನರಜಂತುಗಳಿಗೆ ದಯೆಯಿಂದನುಗ್ರಹಿಸೆ ತಾ।  

ಬರುತಿರುವನೆಡೆಬಿಡದೆಯನಿಕೇತನ॥ 114 ॥ 

ಚೌಪದಿ - 112

ಬೀಗವನು ಹಾಕಿಬಿಡು ಬೇಕಿರದ ವಿಷಯಕ್ಕೆ। 

ಮಾಗುವುದು ಜ್ಞಾನದಾ ಕಡಲಿನಲಿ ಮನವು॥ 

ಬೇಗೆಯದು ತೀರದೋ ಕುಡಿಯುತಿರಲರಿವನ್ನು। 

ನೀಗದಾ ದಾಹವದು - ಅನಿಕೇತನ॥ 112 ॥ 

ಚೌಪದಿ - 111

ಹರಿಯುತಿರೆ ಜ್ಞಾನವದು ನದಿಯಾಗಿ ಮನದಲ್ಲಿ। 

ಹರಸುವರು ಚಿರಕಾಲ ನಲುಮೆಯಲಿ ಗುರುವು॥ 

ಹರಡುತಿರೆಯರಿವದನು ಚೌಪದಿಯ ಚೌಕದಲಿ। 

ಹರಿಹರರು ಹರಸುವರೊ - ಅನಿಕೇತನ॥ 111 ॥ 

ಚೌಪದಿ - 110

ಅರಿವನ್ನು ಕೊಡುವವಗೆ ನಮಿಸುತ್ತ ನಡೆಯುತಿರೆ। 

ಸರಿಯಾದ ದಾರಿಯಲಿ ದೊರಕುವುದು ಜ್ಞಾನ॥ 

ಗುರಿಯನ್ನು ತಲುಪಿದೊಡೆ ತುಳಿಯದಿರು ಯಾರನೂ।

ಗುರುವನ್ನು ಮರೆಯದಿರು - ಅನಿಕೇತನ॥ 110 ॥ 

ಚೌಪದಿ - 109

ಅರಿವು ಗರಿಗೆದರಿರಲು ಲೋಕವನು ನೋಡುತಿರೆ। 

ಗುರಿಯು ಕಾಣಿಸುತಿಹುದು ಗುರುಗಳಿರೆ ಮುಂದೆ॥ 

ಗುರಿಯಿಲ್ಲದವನಿಗೇ ಸರಿದಾರಿಯಲಿ ನಡೆಸೊ। 

ಗುರುಗಳಿಗೆ ನೀ ನಮಿಸೊ - ಅನಿಕೇತನ॥ 109 ॥